Osteopathie is een manuele geneeswijze die zich richt op het herstellen van de normale beweeglijkheid van het lichaam. Hierbij is het uitgangspunt, waar goede beweeglijkheid is, krijgen klachten geen kans.
De grondlegger van de osteopathie is de amerikaanse arts A.T. Still, die ontdekte dat alle lichaamsweefsels een zekere mate van beweeglijkheid hebben en dat verlies van deze beweeglijkheid een negatieve invloed heeft op de gezondheid van de mens.
De osteopathische denkwijze is holistisch, d.w.z. de osteopaat behandelt geen ziekten, maar de zieke mens. Belangrijk binnen de osteopathische denkwijze is, dat alles in het menselijk lichaam beweeglijk is, bewegen kan en vooral bewegen moet. Deze bewegingen gaan van groot (romp, armen en benen) tot zeer klein en specifiek (organen en zenuwstelsel).
Osteopathie is een complementaire geneeswijze. Dit houdt in, dat osteopathie aanvullend is op de reguliere geneeskunde en zeer bruikbaar is naast reguliere behandelmethoden. Net zoals in de reguliere geneeskunde is osteopathie gebaseerd op de onderlinge relatie tussen embryologie, anatomie en fysiologie.