De Gevangenpoort toont het verhaal van misdaad en straf door de eeuwen heen. Net als de Tower in London en de Conciergerie in Parijs in een eeuwenoude gevangenis zelf. Dat maakt het museum zo bijzonder. U stapt in de voetsporen van gevangenen.
Geschiedenis:
Het jaar 1280. De poort aan het Buitenhof vormde de hoofdpoort tot het slot van de Graven van Holland, nu het Binnenhof. In 1428 werd deze Voorpoort van den Hove ook een gevangenis. Wanbetalers werden er opgesloten en verdachte misdadigers wachtten er op hun proces. Een eeuw later bouwde men aan de poort het deel met de gajolen (de cellen) en het gerechtsgebouw.
Verdachten werden in de donkere en koude gajolen opgesloten in afwachting van ondervraging en berechting. Dat kon soms maanden duren, maar gevangen- houding was tot de 17e eeuw geen strafmaat op zich. Het ging om geldboetes, verbanning, schand-, lijf- of doodstraffen.
Bekende vaderlanders als Cornelis de Witt en Dirk Volckertszoon Coornhert hebben in de Gevangenpoort vastgezeten. Ze verbleven in een eigen, luxe cel: de Ridderkamer.
Vierhonderd jaar lang was het een gevangenis. In 1828 kwam de Gevangenpoort leeg te staan. Het heeft twee nominaties voor sloop overleefd, één in 1853 dankzij minister Thorbecke en één in 1873 dankzij de aartsvader van de nationale monumentenzorg Victor de Stuers. Sinds 1882 is de Gevangenpoort een museum.